Versos ensin lluz, de Cristina Menéndez

Esta nueche'l pueblu duerme,
tranquilu, en silenciu.
Esta nueche, como otres munches,
ye la soledá la que lu acompaña,
la que nagua por que llegue'l rocíu,
p'abrazar la mañana.
Yá'l baille de les agües mez la silueta reflexada
de la qu'aguarda les hores escures,
de la qu'a veces ye tan amada.
Yá'l ximielgu que xibla, cañica les almes
que tovía duermen, que tovía sueñen.
Esta nueche'l pueblu duerme,
tranquilu, en slilenciu,
esperando que la lluz d'un nuevu día
anuncie la mañana.

Cristina Menéndez

(Lletres Lliterariu nº 4, Academia de la Llingua Asturiana, 2012)