Onde afuxen los paragües

Sé que nun ye una idea nueva
—Einsein yá lo dicía—
pero insisto en qu'esiste una dimensión paralela
onde van dar toles coses qu'entraron nel bolsu
y nun volvieron salir;
onde fice tolo que m’alcuerdo perfectamente
de facer
—apagar la lluz, pesllar el coche
pagar les multes, lleer a Faulkner—
y onde vive esa xente que me saluda pol nome
y yo pienso "tengo que beber menos".
Dígote yo qu'esiste, sinón
¿d'onde diben salir estes palabres
(que yo nun dixi, repito)?
Ye esi llugar onde afuxen los paragües,
la casa cites de los calcetos solteros
y onde atropa la desmemoria la so ayalga llexítima.

Laura Marcos

(Reciella Malory, nº 4)